Zaterdag 24 Mei 2008,

Om kwart voor zes gaat de wekker en de zon begint al op te komen. Verder is alles nog erg rustig, zelfs onze 5 viervoeters liggen nog op de verandatrap te slapen. Alleen de vogels laten zich horen en wij maken vlug ons ontbijtje, want het is toch wel een kwartiertje lopen voordat we op de plek zijn waar om kwart voor zeven het busje ons komt ophalen.We zijn keurig op tijd en na een paar minuten melden zich verschillende busjes met Dominicanen er in die ons wel even een lift naar Samana willen geven. Dat lijkt ons toch niet zo'n goed plan en we wachten geduldig tot ons eigen busje komt. Met 10 personen gaan we op weg richtingRio San Juanwaar we onze eerste stop hebben voor een ontbijt en een sanitaire stop.

Na een half uur gaan we weer op pad richting Samana. De wegen op de Dominicaanse Republiek zijn over het algemeen heel erg slecht met veel kuilen en hobbels. Dit is voor onze chauffeur echter geen reden om zijnsnelheid aan te passen, sterker nog hij rijdt er zelfs met een grotevaart overheen alsof hij meedoet aan een autorally. Het is dus flink hobbelen voor ons in het kleine autobusje. De rijstijl is ook heel anders dan wij gewend zijn, heel chaotisch en er wordt op de tweebaanswegen onder voortdurend getoeter zowel links als rechts gepasseerd. Je moet trouwens ook niet raar opkijken wanneer er een brommer of motor passeert waar 3 of zelfs 4 Dominicanen opzitten. Dat is hier heel gewoon.

De route is prachtig en loopt voor een groot gedeelte langs de kust. Het landschap is heuvelachtig en je ziet er veel kokosplantages en rijstvelden, die dan weer worden afgewisseld met hier en daar wat koeien die lopen te grazen. Onderweg passeren we kleine langgerekte dorpjes met hun kleurrijke houten huisjeswaar de bewoners op hun veranda zitten. Even later komen we een paar cowboys tegen die op hun paarden de koeien bijeen drijven. In de rivieren zie je de mensen verkoeling zoeken omdat hetop dit moment zelfs ook voor de Dominicanenvrij heet is. Gelukkig heeft ons busje airco.

We naderen Nagua en dat is goed te merken. Nagua is een grotere stad waar de boeren hun uit de omgeving hier hun koopwaar aanbieden. Veel vrachtverkeer en zeker geen mooie toeristenplaats. De straten zien er stoffig en armoedig uit. Het verbaast onsdat er hier om alle huizen grote ijzeren hekken met tralies staan en het is dan ook een raar gezicht om de mensen er achter op hun terrasjes te zien zitten. Na een poosje verlaten we de kustweg en gaan landinwaarts. Werijdennu door een bergachtig bosrijk gebied met veel pijnbomen en in de verte zien we bergen liggen die we langzaam naderen. Schitterende vergezichten en prachtige flora komen voorbij.Ook hier komen we langs de weg weer kleine dorpjes tegen. Voor de houten winkeltjes hangt het pas geslachte vlees in de open lucht. Na een rit van c.a. drie uurzien we dan eindelijk het bordje Samana staan.

Samana is een schiereiland gelegen aan de noord-oost kust van de Dominicaanse Republiek . In de baai van Samanabevinden zich veel kleine eliandjes met prachtige witte verlaten stranden en wuivende palmbomen. Op het strand liggen hier en daar wat vissersboten. Ieder jaar tussen januari en maart komen tijdens het paringsseizoen de bultrugwalvissen hier naar toe. Dat is een heel spektakel en op enkele meters afstand zie je ze dan ook uit het water springen. Onze chauffeur brengt ons naar een haventje waar open houten motorbootjes aan een steiger liggen. Hiervandaanvarenwe in twintig minuten naar Cayo Levantado, dat ook wel 'Bacardi eiland' wordt genoemd. Dit n.a.v. een commercial die er ooit is opgenomen.

Cayo Levantado ligt 7 km voor de kust van Samana en is slechts 2 km lang en 500 meter breed. Het eiland is begroeid met tropische planten en mangroves en het strand is er spierwit, terwijl het turqois-kleurige water zo helder is dat je de zeesterren en vissen ziet zwemmen. Voordat we een strandstoel opzoeken gaan we eerst van een heerlijke lunch en een koele drank genieten. Er zijn bijna geen toeristen en het lijkt wel of we op een onbewoond eiland zijn terecht gekomen. Schitterend in één woord. Na een paar uur van al dit moois genoten te hebben gaan we weer terug naar de boot die onsnaarhet vaste land zal brengen.

De terugweg loopt iets minder voorspoedig als de heenreis, omdat onze chauffeur meerdere keren moet tanken. Waarom hij zijn tank niet ineen keer heeft volgegooid zal altijd wel een raadsel blijven. Verder is het erg rustig, iedereen is moe en slaperig geworden. Zelfs onze gids, die op de heen reis ook al niet zoveel te zeggen had en liever een cd tien keer liet horen, weet niets meer te vertellen en ligt dan ook gedurende de terugreis te slapen. Erg dom want dat scheelt hem behoorlijk in zijn fooi. Om 18.00 uur arriveren we weer in Cabarete en lopen vermoeid en voldaan richting ons 'paleisje'.